Do zrobienia tej skrzynki zainspirowała mnie seria powrotów do przeszłości oraz same Kadyny.

Historia Kadyn (z Wikipedii):

Na wzniesieniach Wysoczyzny Elbląskiej w czasach średniowiecznych znajdował się gród staropruskiego plemienia Pomezanów, który został podbity przez krzyżaków. W pobliżu ruin grodziska zakon założył wieś Kadyny, gdyż doceniono strategiczne położenie grodu i piękno okolicy.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1255 roku. Kadyny były siedzibą komornictwa, a później okręgu leśnego, który podlegał komturowi elbląskiemu. Znajdował się tu folwark krzyżacki i zameczek myśliwski. Obronny dwór krzyżacki powstał w XIII wieku.
W 1431 roku właścicielem Kadyn w został Jan Bażyński, który dobra te otrzymał w zamian za długi zakonu. W roku 1605 ostatni z Bażyńskich - Ludwik Bażyński z żoną Anną z Białobłockich sprzedali Kadyny miastu Elblągowi. W 1682 roku właścicielem Kadyn został Jan Teodor Schlieben. Po jego śmierci w 1695 roku dobra kadyńskie odziedziczył jego najstarszy syn Ernest Zygmunt Schlieben, który odsprzedał wieś Stanisławowi Działyńskiemu (staroście kiszewskiemu). Kadyny odziedziczył po nim Jan Ignacy Działyński, od którego młodszy syn Jana Teodora Schliebena - wojewoda inflancki Jan Wilhelm Schlieben - odkupił miejscowość. W 1786 roku wieś kupił pruski generał hrabia Wilhelm von Schwerin. Następnie w 1799 roku Kadyny przeszły w posiadanie ówczesnego kanonika kapituły warmińskiej Ignacego Stanisława Matthy. Miejscowość była jeszcze kilkukrotnie sprzedawana (właścicielem była m.in. rodzina Struensee). Od 1817 roku jej właścicielem był kupiec elbląski Daniel Birkner, a od 1827 jego syn Eduard Birkner. W połowie XVIII wieku w miejscu pruskiego grodziska powstał klasztor franciszkanów.
Eduard Birkner zapisał wieś w testamencie cesarzowi Wilhelmowi II Hohenzollernowi, którego własnością stała się 15 grudnia 1898 roku. Cesarz Wilhelm nakazał budowę w Kadynach letniej rezydencji cesarskiej.
Nabycie Kadyn przez cesarza spowodowało wielki rozwój wsi. Nowy właściciel nakazał odbudowę majątku i budowę nowej wsi według projektów architektów berlińskich w tzw. Ordenstil (z niem. styl zakonny). W latach 1902-05 wybudowano szkołę. Z polecenia cesarza w 1905 roku powstała w miejscowości manufaktura ceramiczna, specjalizująca się w produkcji majoliki na potrzeby dworu. Wykonano z niej również ceramiczne ozdoby na Drodze Królewskiej w Gdańsku, a kadyńskie wyroby doceniano w kraju i za granicą. Po I wojnie światowej produkcja została rozszerzona i miała miała charakter komercyjny. Duże pokłady gliny przyczyniły się do powstania cegielni. podejmuje gruntowną odbudowę majątku i budowę nowej wsi według projektów architektów berlińskich w tzw. Ordenstil (styl zakonny)

Po wykonaniu zdjęć, przesyłamy je na adres: [email protected]

Po pomyślnej weryfikacji prześlę zwrotnie hasło do logu internetowego.

1. Zdjęcia są ułożone w przypadkowej kolejności.

2. Przy "Miejscu 6" chodzi o prawą stronę zdjęcia.

3. Nie podaję źródła zdjęć gdyż to może za bardzo ułatwić "spacer".

Życzę miłej zabawy!

PS. Zdjęcia nie są moją własnością. Wykorzystałem je jedynie do celów opencachingu i nie czerpię z nich innych korzyści osobistych.