ZAJĄC WIELKANOCNY
Zając w czasach przedchrześcijańskich był przedstawiany jako towarzysz bóstw, posłaniec. Był popularny w Grecji, gdzie pojawiał się obok Afrodyty i np. w Egipcie, gdzie wiązano go z Ozyrysem. Kojarzono go także ze staroniemiecką boginią wiosny Ostarą. Stąd prawdopodobnie w języku niemieckim nazwa Wielkanocy – Ostern.
Później jego znaczenie ewoluowało. Na pogańskie tradycje związane z zającem nałożyły się chrześcijańskie interpretacje. Współcześnie, choć kojarzy się z Wielkanocą, należy do strefy świeckiej (w odróżnieniu od baranka). Mimo to, pojawiał się już w pismach pisarzy wczesnochrześcijańskich i dziełach ówczesnych artystów religijnych. Można go zobaczyć na zachowanych zabytkowych rzeźbach, obrazach, w manuskryptach. Już wtedy zwracano uwagę na rozumność i wyjątkowość tych małych zwierząt.
Następnie zaczęto wiązać zająca z jajkiem wielkanocnym. Przez wieki stawał się on coraz bardziej lubiany. Dużą popularność jako symbol świąteczny zdobył wraz z pojawieniem się kartek pocztowych z życzeniami. Motywy dekoracyjne tych pocztówek często czerpały elementy z otaczającej nas przyrody. Zając był bardzo wdzięcznym tematem. Później motyw tego zwierzęcia rozpowszechnił się jeszcze bardziej. Tyle w wielkim skrócie o zajączku wielkanocnym mówi historia.
WESOŁYCH SWIĄT życzy mmatip i matidom
O keszu: w keszu, logbook, ołówek, certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców, zabawki na wymianę.
Skrzynka pod maskowaniem, ściągać razem z podstawą.
Skrzynka zakładana z matidom :)