Legenda

Ziemia – żywa planeta, rządzona jest przez kilku potężnych władców, zwanych Żywiołami: Króla Ognia, Królową Ziemi, Króla Powietrza,  Królową Wody i Królową Życia, nieustannie kształtujących i zmieniających jej oblicze od pradawnych czasów.

Królowa Wody, mieszkająca na dalekiej Północy, gdzie jej żywioł ma postać stałą, co jakiś czas wydaje na świat kolejnego potomka, a gdy ten dojrzeje, wysyła go w podróż na południe, by poznał rozległe krainy.

Tak też zdarzyło się sto piętnaście tysięcy lat temu, gdy planetę Ziemię pokrywały przepastne puszcze i ogromne stepy, licznie zasiedlone przez przedwieczne ludy Driad, Nimf, Krasnoludków, Satyrów, Skrzatów, Elfów, Praludzi i innych stworzeń rozumnych oraz zwierząt. Marszowi Lodowca towarzyszyły głębokie zmiany owych krain, bowiem jego potężna siła i fantazja tworzyły nowe krajobrazy, a zimne tchnienie niweczyło życie, zmieniało je lub skłaniało do migracji coraz dalej na południe.

Bywało, że znużony odpoczywał, a wtedy wkraczała Królowa Życia, by podeprzeć na duchu swoich podopiecznych. Trwało to aż do dwunastu tysięcy lat przed chwilą, kiedy opowiadamy tę historię, gdy to Lodowiec opadł ostatecznie z sił, a jego twórczy zapał i potencjał się wyczerpał, wycofał się więc w rodzinne pielesze.

Podczas odwrotu spotykały go różne przygody i zaobserwował wiele sytuacji, które nauczyły go szanować życie. Zrozumiał, że najważniejszą cechą życia są zmiany i że jego praca posłużyć miała właśnie temu, by mogły się one dokonywać. Pozostawił po sobie liczne pamiątki: moreny denne i czołowe, ozy, jeziora.  Przygody te i pamiątki w postaci jezior opisuje niniejsza ścieżka.

W dzisiejszej Polsce ślad jego wędrówki sięga, między innymi, do południowych obszarów Pojezierza Wielkopolskiego, obejmując swoim zasięgiem również jeziora Puszczy Zielonki.

Jezioro - najpiękniejsze spośród luster

Słowa, muzyka i wykonanie Jan „Mufka” Błyszczak

https://www.youtube.com/watch?v=vGDxmWX8VaA

Tam, gdzie najtęższej sośnie upić się czasem zdarzy,

Gdy wiatr jak winem z morza jodem dmie.

Gdzie wierzba nad strumykiem rozgrzane chłodząc stopy,

Północ bez trudu dojrzy w ładny dzień.

Rzeźbiarz zamorski, sławny przemierzał kiedyś lata,

Wilgotnych butów znaczył każdy krok,

Zakatarzonym marszem do domu swego wracał;

Zgubił cudownych luster sto…

W najpiękniejszym spośród luster zanurzyłem dzbany puste,

Zanim słońce cicho wzeszło na pogodę…

Dzbany młodość dopijały, w świat odbity, świat wspaniały

Wrysowałem swe oblicze młode…

Kiedyś, już późnym latem, na liście jesień spadła

I po swojemu splotła wystrój dnia.

Jak dzikich kaczek stado z odlotem się wstrzymała,

By się w mym lustrze  przejrzeć jeszcze raz…

I każdy kto przechodził, u lustra mego stawał,

Rumieńcem barw wytaczał obraz swój.

I tylko zima biała odbicia nie znalazła,

Znalazła chłodnych powiek lód…

W najpiękniejszym spośród luster zanurzyłem dzbany puste,

Zanim słońce cicho wzeszło na pogodę…

Dzbany młodość dopijały, w świat odbity, świat wspaniały

Wrysowałem swe oblicze młode…

Ścieżka

Ścieżka powstała w celu pokazania bogactwa i naturalnego piękna jeziorek śródleśnych, usytuowanych w rynnach polodowcowych (rynna od Pobiedzisk po dolinę Warty, dolina Trojanki, rynna kanału Dzwonowskiego) i ich otuliny pod nazwą Parku Krajobrazowego Puszczy Zielonka i nie uwzględnia jezior położonych poza Parkiem Krajobrazowym.

Są to małe akweny, w większości niezagospodarowane. Wyjątek stanowią jeziora Kamińsko, Miejskie i Stęszewsko-Kołatkowskie, nad którymi rozłożyły się działki rekreacyjne oraz jeziora wchodzące w skład szlaku kajakowego: Wronczyńskie Małe i Wielkie, Stęszewsko-Kołatkowskie i Jezioro Tuczno, użytkowane również wędkarsko, podobnie jak niektóre z mniejszych jeziorek śródleśnych.

Znajduje się tu kilka rezerwatów nadjeziornych: Rezerwat Jezioro Czarne, Jezioro Pławno oraz tuż nad Jeziorem Leśnym rezerwat Żywiec Dziewięciolistny. Są tu także użytki ekologiczne we wsi Głęboczek, Głębocko i Mokradła nad Jeziorem Kamińskim.

Występuje duża różnorodność drzewostanu: sosny, świerki, modrzewie, dęby, graby, buki, klony, jesiony, jawory, jarząb brekinia, brzozy, olchy, lipy, a także roślin chronionych: sasanka dzwonkowata, żubrówka leśna, pełnik europejski, lilia złotogłów, orlik pospolity, żywiec dziewięciolistny, kłoć wiechowata, widłak torfowy, rosiczka okrągłolistna, jaskier wielki, rdestnica błyszcząca oraz bardzo dekoracyjnych:  kokorycz pusta, oman wierzbolistny, fiołek przedziwny, marzanka wonna, kokoryczka wielokwiatowa, żurawina błotna i wiele innych.

Podczas wędrówek w bezpośredniej bliskości jezior zwracajcie uwagę na zachowanie ciszy i jak najmniej kłopotliwe dla środowiska zachowanie ogólne, ponieważ bytują tu liczne gatunki zwierząt: jelenie, daniele, sarny, łosie, bobry, wydry, kuny, borsuki, wiewiórki, zające, króliki, lisy, czarne bociany, żurawie, kruki, orliki i bieliki, zaskrońce, padalce i żmije a także dziki, których ślady działalności są w porze jesiennej wszechobecne. W czasie zakładania skrzynek wielokrotnie mieliśmy okazję podziwiać bogactwo fauny, nie tylko flory na tych obszarach.

Opisy jezior są skąpe (prosimy nie traktować ścieżki jako krajoznawczą), dlatego dodaliśmy od siebie legendy, mające „wyjaśnić” w żartobliwy sposób, skąd wzięły się nazwy jezior. Co prawda są to bajki, ale… podobno w każdej legendzie tkwi ziarnko prawdy. ;-)

Ponieważ skrzynki rozrzucone są na dość dużym obszarze i położone często na terenie podmokłym (po upalnym, suchym lecie  łatwiej dostępne, lecz w innych porach roku może się to zmienić), sugerujemy dojazd samochodami do parkingów (w niektórych miejscach podaliśmy nieoficjalne miejsca postoju, ale prosimy pamiętać, że de facto po lasach wolno poruszać się tylko drogami wyraźnie oznaczonymi znakami drogowymi, jako drogi publiczne), w ich pobliże rowerami, a następnie pieszo. Dlatego w atrybutach zaznaczyliśmy „rowerem” oraz „tylko pieszo”.

Sugerujemy zdobywanie ścieżki kilkuetapowo, by móc napawać się urokami okolicy, która szczególnie w porze wczesnojesiennej oraz wiosennej potrafi podbić niejedno serce, ale też zmęczyć nogi. ;-)