Javascript jest wyłączona przez Twoją przeglądarkę lub używasz starej przeglądarki (IE6, IE7, IE8), która nie jest już obsługiwana. Strona nie będzie działać prawidłowo, lub jej funkcje zostaną znacząco ograniczone (nie będziesz mieć dostępu do większości funkcjonalności). Zalecamy skorzystanie z najnowszych przeglądarek. (FireFox, Chrome, Opera)
Pierwsze dwory patrycjuszowskie w Oliwie powstały w XVII wieku przy średniowiecznym trakcie łączącym Klasztor Cystersów z Gdańskiem, dzisiejszą ulicą Polanki. Już na przedwojennych mapach numerowano je od I do VII. Do dziś przetrwało pięć dworów.
Dwór I (ul. Polanki)
Dwór II (ul. Polanki)
Dwór III (ul. Polanki)
Dwór IV (ul. Polanki)
Dwór V (ul. Polanki)
Dwór VI (ul. Abrahama)
Dwór VII (ul. Chełmońskiego)
Dwór VIII (ul. Polanki)
Biegnąca wzdłuż lasów porastających wzgórza morenowe ulica Polanki to jeden z ważniejszych traktów Oliwy. Przez długie wieki był to główny trakt prowadzący z Gdańska przez Wrzeszcz do Oliwy.
Tereny wzdłuż traktu należały do opactwa cysterskiego. Znajdowała się tutaj osada wymieniona w dokumencie z 1279 roku pod nazwą Polane. Słowiańska nazwa, mająca niewątpliwie związek z leśnymi polanami przetrwała do dnia dzisiejszego w formie Polanki. Niemieckojęzyczni mieszkańcy Gdańska nie utworzyli nowej nazwy, lecz używali dawnej przekształcając ją na Pelonken. Biegnącą tędy drogę nazwali Pelonkenweg.
W XVII wieku, po zachodniej stronie traktu, na dzierżawionych od klasztoru gruntach posadowiono siedem, a być może osiem, rezydencji, jakich gdańscy patrycjusze i bogaci kupcy mieli wiele na przedmieściach i w podgdańskich osadach. Jeszcze w XIX wieku dawne rezydencje nazwane zostały Dworami i ponumerowane w kierunku oddalania się od Oliwy. Z zespołu rezydencji nie dotrwały do obecnych czasów te, które były położone najdalej od "starej Oliwy". Zachowały się jednak budynki pięciu z nich i choć nie we wszystkich można rozpoznać dawne, pełne świetności letnie pałacyki otoczone parkami, nadal potrafią zaskoczyć urokiem.