Tradycje hutnictwa na ziemiach polskich sięgają pochodzących sprzed 2 tys. lat dymarek odkrytych na północnych stokach głównego pasma Gór Świętokrzyskich, w rejonie Nowej Słupi. W pierwszych wiekach naszej ery, ten rejon hutnictwa zaliczał się do największych w Europie. W średniowieczu rozwijało się tu górnictwo i hutnictwo, przetwórstwo metali, produkcja broni. Wydobywano rudy ołowiu, miedzi i srebra. Obfitość występowania rud żelaza na terenie regionu świętokrzyskiego zadecydowała, że powstało tu duże skupisko hut i manufaktur metalowych nazwanych Zagłębiem Staropolskim. Kiedy wyczerpały się złoża miedzi i ołowiu, w Zagłębiu Staropolskim zaczęło dominować przetwórstwo żelaza. W osiemnastowiecznej Polsce wytwarzano tu 80% krajowej produkcji. Najsilniejszy rozwój Staropolskiego Okręgu Przemysłowego nastąpił dzięki inicjatywie Stanisława Staszica i Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego, w I połowie XIX wieku. W II połowie XIX w. rozwój został zhamowany z przyczyn politycznych (powstania, utrata autonomii), jak również stosowania starych, nieopłacalnych metod produkcji. Rolę kluczowego ośrodka przemysłowego przejęło coraz dynamiczniej, w oparciu o nowe technologie, rozwijające się Zagłębie Dąbrowskie.
GeoŚcieżki
Musisz najpierw znaleźć {CFrequirment} skrzynek by założyć nową GeoŚcieżki 
MentorMentor to osoba, która zarejestrowała GeoŚcieżkę w systemie
