Ziemia Świętokrzyska to teren nierozerwalnie związany ze Staropolskim Okręgiem Przemysłowym. Dzięki obfitym, łatwo dostępnym bogactwom mineralnym był on do końca XIX w. największym na ziemiach polskich ośrodkiem górniczo-hutniczym i metalurgicznym. Pozyskiwano tu zwłaszcza rudy żelaza, rudy miedzi i ołowiu, a także kruszce: wapienie, krzemienie i piaskowce. Dodatkowo rozległe lasy i puszcze dostarczały surowca do wypalania węgla drzewnego, a liczne rzeki i strumienie napędzały koła wodne warsztatów. Dlatego pierwsze zakłady przeróbcze (kuźnice, fryszerki) powstawały nad rzekami, wykorzystując energię spadku wody, która poruszała urządzenia. W drugiej połowie XVI w. pracowały tu 142 kuźnice spośród 321 w granicach Korony. Stało się tak przede wszystkim dzięki obfitym zasobom rud żelaza, które wydobywano w większości metodą odkrywkową lub przy użyciu płytkich, kilkumetrowych szybów w pasach wychodni złóż. .
Prawdziwym przełomem technologicznym w produkcji żelaza stało się skonstruowanie i upowszechnienie wielkich pieców. Na terenie Staropolskiego Okręgu Przemysłowego pierwsze takie urządzenia zbudowali włoscy hutnicy Wawrzyniec i Jan Cacciowie sprowadzeni z Bergamo przez biskupa Piotra Tylickiego. Zbudowali oni w latach 1610-1643 pierwszy na ziemiach polskich, nowoczesny wielki piec hutniczy w Bobrzy, tzw. Bergamowski. W 1782 r. na ogólną liczbę 34 znajdujących się w Polsce wielkich pieców, było ich w Staropolskim Okręgu Przemysłowym 27.
GeoŚcieżka oprowadza po terenach byłych kopalni Zagłębia Staropolskiego. Zakłady zostaną spięte w oddzielną ścieżkę.
GeoŚcieżki
Musisz najpierw znaleźć {CFrequirment} skrzynek by założyć nową GeoŚcieżki 
MentorMentor to osoba, która zarejestrowała GeoŚcieżkę w systemie
